Stuttfilmurin hesa vikuna: Tim Minchin's The Storm

Stuttfilmar hesa vikuna: Tropfest 2011 finalistar

Australski stuttfilmsfestivalurin Tropfest var hildin fyrr í ár, og í finaluni í filmskappingini vóru fleiri frálíkir stuttfilmar. "The Unspoken", ið eg fyrr havi lagt út á hesa síðu, var tann filmurin, eg helt burdi vunnið kappingina, men har vóru eisini fleiri aðrir filmar, ið eftir mínum tykki vóru meira verdigir vinnarar enn tann sum vann. Niðanfyri havi eg valt seks av teimum sekstan filmunum sum vóru í finaluni.

"The Maestro" er ein visuelt flottur filmur um ein heimleysan mann, sum á okkara leiðum helst hevði verið kallaður løgin, original ella annarleiðis. Filmurin fær meg at hugsað um handan sangin um býarmyndina hjá Una Arge. Filmurin er seks minuttir langur.

"Focus" er ein fimm minuttir langur stuttfilmur, ið við myndum og upplestri lýsir eitt kærleiksparlag, sum tóktist fullkomið, og saknin eftir at tað vísti seg, at tað ikki var tað.

"Things To Do" er eisini ein kærleiksfilmur. Filmurin er um eitt par, sum ikki hevur tað so gott saman. Filmurin er sjey minuttir langur og hevur ein frálíkan enda, sum hevur nakað við filmsheitið at gera.

"Missing Her" er ein vakur sjey minuttir langur stuttfilmur, ið er um ein lítlan asiatiskan drong, sum hevur mist mammu sína, og sum so verður adopteraður av einari vesturlendskari familju.

"Flight" er sjey minuttir langur, og er um ein ungan drong sum verður happaður og av tí sama, droymir hann um at flúgva burtur.

Vinnarin av Tropfest Festival kappingini var "Animal Beatbox", ið er tríggjar minuttir langur og faktiskt bara er tónleikur við animering til. Hetta er kanska festligt, men eg haldi, at onkur av omanfyristandandi filmum ella "The Unspoken" heldur áttu at vunnið.

Vika 11 - 2011: Mini-ummælir - 11 filmar

Filmurin hesa vikuna:

127 Hours

At Danny Boyle dugir at gera film, hevur hann prógva fleiri ferðir fyrr - kanska serliga við "Trainspotting" og "Slumdog Millionaire", men 127 Hours er eisini ein fantastiska góður filmur, ið kanska eisini borðreiður við tí bestu James Franco framførsluni higartil. Hetta er sanna søgan um ein fjallklintrara, sum ein dag er óheppin og dettur og fær armin í klemmu. Soleiðis stendur hann í 127 tímar, inntil hann sleppur leysur uppá ein heldur óhugnaligan máta. Tað er ikki ofta at ein leikstjóri megnar at gera ein film, ið er áhugaverdur allanvegin ígjøgnum, hóast at søgan gongur fyri seg á sama stað so at siga allan filmin ígjøgnum. Tað er sjálvandi hent fyrr, m.a. í einari telefonboks og einari kistu, men her eydnast tað kanska betur enn nakrantíð fyrr. JJJJJL  

Restin av filmunum hesa vikuna: 

Country Strong
Tað eru nógvir áhugaverdir filmar gjørdir um lívið sum tónleikari gjøgnum tíðina. Ofta hava hesir filmar verið bygdir á veruligar hendingar, og seinnu árini hava eitt nú filmar sum "Walk The Line" (um Johnny Cash), "Ray" (um Ray Charles), "Control" (um Ian Curtis úr Joy Division) og "I'm Not There" (um Bob Dylan) verið frammi. Av tí at hesir filmar eru bygdir á veruligar hendingar, so geva teir filminum nakað eyka, av tí at vit kenna persónin filmurin er um, og kunnu relatera til tað vit síggja. Tað eru tó ikki bara biografiskir tónleikafilmar, sum eru útkomnir seinastu árini, ið hava eydnast væl. Síðsta ár útkom frálíki filmurin "Crazy Heart", ið, so vítt eg veit, ikki er bygdur á veruligar hendingar. Ein filmur sum uppá nógvar mátar er minst líka góður sum fleiri av omanfyristandandi. "Country Strong" er (so vítt eg veit) heldur ikki bygdur á veruligar hendingar, og, líkasum "Crazy Heart", er "Country Strong" - eins og heitið eisini leggur upp til - um ein countrytónleikara, hesaferð leikt av Gwyneth Palthrow. "Country Strong" er ein rættuliga typiskur tónleikafilmur, og líkasum flestu filmar av hesum slagi, so viðger hann upp og niðurtúrarnar hjá einum tónleikara. Í hesum filminum eru niðurtúrarnir tó meira nærverandi, meðan tíðin a tindunum mest er nakað hugsað verður aftur á. "Country Strong" er ikki nakar vánaligur filmur, men samanborið við filmar, sum teir ið eru nevndir omanfyri, so er hann tó eitt fitt petti aftanfyri. JJJLLL

Edge of Darkness
Hesin filmurin kom nokk út tíðliga í fjør, so eg eri eitt sindur seinur uppá tað, men her er so eitt mini-ummæli hóast alt. Mel Gibson plagdi at vera ein av mínum yndis sjónleikarum, men tað er ikki nógv man sær ella hoyrir til hansara fyri tíðina. Í seinastuni hevur tað mest verið neilig umtala, sum einki hevur havt við film at gera, ið hevur eyðkent Mel Gibson. "Edge of Darkness" hevur ikki fingið so góða umtalu, men tað fekk "Taken" - ein annar hevndarfilmur, sum á papírinum minnir um "Edge of Darkness" - heldur ikki, og hann dámdi mær heilt væl. Í hesum førinum haldi eg tó, at ummælararnir hava havt grein í sínum máli. Ikki tí, eg haldi ikki at filmurin er beinleiðis vánaligur. Hann er okay, men hetta er ikki ein filmur, sum tú fert at minnist í allar ævir. JJJLLL

Elektra Luxx
Joseph Gordon-Levitt er ein sjónleikari mær dámar stak væl. Fyrstu fer eg legði merki til hansara var í ungdómsfilminum "10 Things I Hate About You", og síðani hevur hann spælt við í fleiri fínum filmum m.a. "Mysterious Skin", "Brick", "The Lookout", "(500) Days of Summer" og "Inception". Eins og í nøkrum av áðurnevndu filmum, so hevur Joseph Gordon-Levitt bert ein hjáleiklut í "Elektra Luxx", og hóast hann spælir væl, so kann hann ikki bjarga filminum frá at vera annað enn ein skjótt gloymdur lættisoppa filmur. Filmurin hevur lítið uppá seg, og er um pornosjónleikarinnuna Elektra Luxx, ið er vorðin við barn og nú arbeiðir sum lærarinna á einum skúla, har hon undirvísir kvinnum í sex og erotikki. Og tað er so at siga tað. Tað hendir okkurt her og har, men einki sum er áhugavert, og einki sum hevur nakað uppá seg. JJLLLL

Engelen
Norski filmurin "Engelen", ið annars nýliga hevur verið at sæð í Havnar Bio í samband við sýningarnar hjá filmsfelagnum Klipp, er ein tragiskur filmur, sum heilt sikkurt ikki kann síggjast, uttan at hann ger okkurt við hvønn einstakan av okkum. Fyri nøkur fer hann at verða ov ræðuligur, og tískil fara hesi helst als ikki at dáma filmin, meðan onnur fara at verða rørd av hesi djúpt tragisku menniskjalagnu, tí soleiðis er veruleikin nú einaferð hjá nøkrum. "Engelen" er um eina unga kvinnu, sum hevur havt ein ringan uppvøkstur, og sum seinni er vorðin heroinmisnýtari. Lea, sum kvinnan eitur, gerst við barn, men hon er ikki førð fyri at taka sær av barninum, og verður tí noydd at burturadoptera barnið..... Stutt sagt er "Engelen" ein áhugaverdur og rørandi filmur, ið heilt víst er verdur at síggja. JJJJLL

Hatchet II
Tað er ongin ivi um, at tað eru langt ímillum snapsirnar, tá tað kemur til ræðufilmar fyri tíðina, og tað er ikki nógv Hatchet II ger fyri at broyta uppá hetta. Ikki tí, fleiri av filmsheimasíðunum eg regluliga lesi, hava róst hesum filminum til skíggini, men sjálvandi hava tað eisini verið fleiri rættuliga neilig ummæli av hesum filminum. Nú havi eg ikki sæð tann fyrra Hatchet filmin, so eg dugi illa at siga, hvussu hesin er í mun til tann fyrra, men sum ræðufilmur yvirhøvur er Hatchet II ikki eitt serliga gott íkast. Søgan er forútsigilig, typisk og uppá nógvar mátar rættuliga býttislig eisini. Sjónleikaraavrikini eru heldur ikki nakað at reypa av, og sum heild virkar tað, satt at siga, sum tað ikki er brúkt serliga nógv tíð uppá filmin. Hetta eru sjálvandi gitingar, men fari eg skeivur, so setur tað bara filmin í enn verri ljós. JLLLLL

Lemmy
Lemmy Kilmister, forsangarin í heavy metal bólkinum Motorhead, er fucking crazy. Sum heilt ungur tók hann orðini "Sex, Drugs & Rock n'Roll" til sín, og í dag, í einum aldri á 65 ár, fer hann - umframt at vera keturoykjari, at brúka nógva tíð uppá telduspøl, at vera vápnasamlari og kríggssøgu kennari - framvegis í song við eini rúgvu av ungum gentum, drekkur eina fløsku av Jack Daniels um dagin og livir og andar fremvegis fyri rokktónleikinum. Nú er Lemmy ikki nøkur vakurleika drottning, men man kann ikki siga annað enn at hann heldur sær væl - alt tikið í betragtning, sum man sigur á góðum donskum. Listin av dugnaligum tónleikarum, sum siga sína hugsan um Lemmy í hesum dokumentarfilminum er langur, og listin av lovandi sagnorðum, teir brúka um hann er enn longri. Millum annað verður tosa við Alice Cooper, Lars Ulrik, James Hetfield, David Grohl, Ice-T og Ozzy Osbourne. Um tær dámar harðan rokktónleik, so er "Lemmy" uttan iva ein áhugaverdur dokumentarfilmur. JJJJLL

Snabba Cash
"Snabba Cash" er triði norðurlenski filmurin, sum filmsfelagið Klipp hevur víst í Havnar Bio seinastu tíðina. Eg veit ikki heilt hví júst "Snabba Cash" er valdur út, men í mun til teir fyrru filmarnar, "Submarino" og "Engelen", so er svenski "Snabba Cash" heilt víst tann veikasti av hesum filmunum. Í mínum hugaheimið er filmurin ikki nógv meira enn ein miðal góður gangstara filmur. Munurin á hesum og t.d. amerikonskum filmum av hesum slagi er stórt sæð bara, at "Snabba Cash" er svenskur. Trý smileys fyri eitt miðal gott filmsupplivilsi. JJJLLL

Submarino
"Submarino" eftir Thomas Vinterbergvar fyrsti norðurlendski filmur av fimm, sum filmsfelagið Klipp valdi at vísa í Havnar Bio herfyri, og av teimum trimum, sum higartil hava verið vístir, so er hann eisini klárt tann besti. Hetta er heldur ikki so løgið, tá hugsað verður um, at filmurin var valdur til ársins norðurlendska film í 2010. Uttanfyri Skandinavia hevur filmurin tó ikki fingið so góð ummæli, sum eg hevði roknað við, og tað er nakað, sum eg slett ikki skilji, tí í mínum hugaheimi er hetta ein tann besti filmurin frá í fjør yvirhøvur. Og fyri at undirstrika júst hvussu góðan eg haldi "Submarino" vera, so kann eg leggja afturat, at eg haldi hann vera á leið líka góðan sum "Festen", ið annars av filmskennarum flest verður mettur at vera høvuðsverkið hjá Thomas Vinterberg. JJJJJL

The Candy Shop
"The Candy Shop" er ein stuttfilmur uppá 30 minuttir, sum veruliga fekk meg at hugsa. Filmurin er gjørdur fyri at gera fólk varug við tann vaksandi trupulleikan viðvíkjandi seksuellari sølu av børnum, og harvið eisini savna pengar inn til arbeiði, ið verður gjørt fyri at steðga hesum. Filmurin sjálvur er tó ikki beinleiðis um seksuella sølu av børnum. Ella tað vil siga, at søgan heldur er ein mynd uppá áðurnevnda. Filmurin er um ein mann, ið lokkar ungar gentur inn í sín bommhandil, fyri síðani at koyra tær í sína bommmaskinu, har tær at enda koma út aftur sum tað mest leskiliga bommi, ein kann hugsa sær. Hetta ljóðar kanska eitt sindur løgið, og tað er tað kanska eisini, men tó haldi eg, at hetta er ein sera sigandi og góður filmur. "The Candy Shop" kann síggjast her. JJJJLL 

Klassikarin hesa vikuna:

The Kid (1921)
Ein ung mamma, ið ikki megnar at breyðføða soninum, setur hann ein dagin á eina tilfeldiga trappu og rímur. Einligi maðurin (Charlie Chaplin) sum býr í húsunum, tekur sær av dreinginum, sum var hann hansara egni, hóast hann sjálvur er blóðfátækur. Tað eru ikki nógvir pengar at tjena sum vindeygaísetari, og fyri at yvirliva fær Chaplin dreingin at bróta vindeygu fyri seg, soleiðis at meira verður at gera. Við tíðini síggja mynduleikarnir at hetta ikki er eitt gott heim fyri dreingin, men maðurin vil hava dreingin, og drongurin vil vera hjá manninum... Hóast "The Kid" er ein svart og hvitur stumfilmur frá 1921, so er hann ein sera góður og rørandi filmur, ið er betri enn nógv at tí sum kemur út tann dag í dag. Var tað ikki fyri eitt heldur býttisligt brot í filminum, sum ongum endamáli tænir (ein dreymur), so hevði eg givið filminum fimm smileys. JJJJLL   

Stuttfilmurin hesa vikuna: Gridlock

Gridlock (aka Fait D'hiver). 2002

"Gridlock" er ein frálíkur Belgiskur stuttfilmur, ið fekk eina Oscar tilnevning í 2003. Filmurin er um ein mann, sum situr fastur í trafikkinum, og sum ringir heim at siga frá. Lítla dóttirin tekur horni og sigur, at mamman ikki kann koma til telefonina, tí hon er á kamarinum saman við Wim-gubba. Trupulleikin er bara, at ongin Wim-gubbi er í familjuni, og harvið varnast pápin, at okkurt ikki er sum tað eigur. JJJJJL      

Vika 10 - 2011: Mini-ummælir - 10 filmar

Komandi tíðina fari eg, einaferð um vikuna, at leggja ein lítlan blog út, har eg sigi mína meining um einar fimm til tíggju filmar. Filmarnir, ið eg fari at velja, skulu vera filmar, eg havi sæð í seinastuni, og sum eru rímuliga nýggir. Tað vil siga filmar, ið antin hava verið bio-aktuellir ella útkomnir á dvd tað seinasta árið, ella gott og væl tað. Hesa vikuna havi eg valt fylgjandi tíggju filmar:

Besti filmurin Hesa Vikuna:

Confessions
Japanski spenningsfilmurin "Confessions" er ein tann besti filmurin av sínum slag, sum eg havi sæð í langa tíð. Hann er ótrúliga væl skrivaður, men samstundis er hann eisini ótrúliga væl leiktur, og harafturat ger tað einki, at hann nærum alla tíðina er rættuliga spennandi. Filmurin er um eina lærarinnu hvørs dóttir er dripin av næmingum í hennara skúlaflokki, men ístaðin fyri at lata tingini ganga rættarinnar gongd, so velur hon, at taka tingini í egnar hendur, og herfrá byrjar ein ótrúligur spenningur við nógvum undarligum vinklum, ið sjáldan eru heilt sum man hevði roknað við. "Confessions" kann síggjast á CPH Pix festivalinum í Keypmannahavn seinni í Apríl. JJJJJL  

Restin av filmunum hesa vikuna:

Catfish

Tann sjarmerandi og altíð smílandi Nev Schulman er, ígjøgnum internetið, komin at kenna eina óvanliga evnaríka smágentu, ið bæði málar og spælir tónleik, og hetta velja tveir av hansara vinum at gera ein dokumentarfilm um. So við og við kemur Nev - ígjøgnum Facebook, telefon osv. - tættari at familjuni hjá gentuni, sum øll tykjast at hava listarnig evnir. Við tíðini gerst hann forelskaður í eldru systrini, men sum tíðin gongur virka tingini løgnari og løgnari, inntil tað vísir seg, at fólkini handan facebookprofilarnar, als ikki eru tey, sum tey siga seg at vera. Catfish er ein rættuliga annarleiðis og áhugaverdur dokumentarfilmur um vandarnar við at opna seg fyri menniskjum man ikki kennir á internetinum. JJJJLL

 

Hereafter
"Hereafter", ið er leikstjórnaður av Clint Eastwood, og hevur Matt Damon í høvuðsleiklutinum, má væl vera ein av teimum allar mest undirmettu filmunum í 2010. Í hvørfall tá hugsað verður um, at filmarnir Clint Eastwood leikstjórnar vanliga fáa rættuliga góða móttøku. "Hereafter" hevur tó fingið rættuliga blandaði ummæli, og á filmsheimasíðuni rottentomatoes.com hevur filmurin einans eina "rating" uppá 46% - ein "rating" sum er grundað á eina rúgvu av ummælum frá professionellum ummælarum. Sjálvur haldi eg, at "Hereafter" er ein frálíkur filmur, sum ígjøgnum klarvoyansu teknar eina mynd av, at tað er meira ímillum himmal og jørð, enn man vanliga heldur. Stutt sagt er "Hereafter" ein av teimum frægastu filmunum, ið byggja á júst hetta evnið síðan "The Sixth Sense". JJJJLL


Hobo With A Shotgun
"Hobo With A Shotgun" er ein totalt svakur filmur, ið tey sum ikki fingu nokk av "Machete" nokk fara at elska. Hetta er ein ráður og brutalur b-filmur, sum koyrir við fullari ferð allan vegin ígjøgnum. 80ára action-hetjan, Rutger Hauer, spælir høvuðsleiklutin sum tann tilkomni og heimleysi Hobo, ið er so hamrandi troyttur av at síggja sítt umhvørvið fyllast við kriminaliteti. Ein dagin keypir Hobo eina byrsu og byrjar at skjóta frá hond. Hann skjýtur alfonsar, hann skjýtur pedofilar, hann skjýtur bandalimir osv, og tað er ikki við mýkindum. Ofta verða syndararnir skotnir úr stuttari fjarstøðu og blóðið sprænur í allar ættir. "Hobo With A Shotgun" er heilt víst ikki fyri øll. Man skal tola eitt sindur fyri at hyggja eftir honum. "Hobo With A Shotgun" er ikki heilt so væleydnaður sum "Machete" var tað í fjør, men verður dømt útfrá øðrum nútíðar "grindhouse" filmum, so er hann á einari heilt góðari leið. "Hobo With A Shotgun" kann síggjast á CPH Pix festivalinum í Keypmannahavn seinni í Apríl. JJJLLL

 

Last Night
Hvat hevði tú gjørt, um tú vart giftur við Keiru Knightley, men vart burtur í arbeiðsørindum saman við Evu Mendes, har hon vísti tær áhuga? Fyri mannfólk flest ljóðar hetta kanska heilt ómenniskjaligt? Tó er hetta júst valið Sam Worthington er noyddur at taka. Skal hann vera konu síni trúgvur, ella skal hann fella fyri freistingini og taka av tilboðnum frá arbeiðsfelagnum? Heima, samstundis sum maðurin er burtur í arbeiðsørindum, hittir konan ein fyrrverandi elskara, sum hon velur at fara í býin saman við fyri at hugna sær og tosa um gamlar dagar. Tað er ikki ringt at ímynda sær, hvar spenningurin í hesum filminum liggur. Hvør verður ótrúgvur? Fella bæði fyri freistingini? Annar? Ella er kærleikin teirra millum nóg stórur til, at bæði standa ímóti eini freisting sum hesari? Hetta ljóðar kanska alt sera einfalt, og tað er tað helst eisini, men uppá hina síðuna, so riggar tað. "Last Night" er ein fínur amerikanskur indie-filmur, sum verður at síggja á CPH PIX Festivalinum í Keypmannahavn seinni í Apríl. JJJJLL

 

Let Me In
Eg má viðganga, at eg ikki eri serliga glaður fyri vampyrafilmar. Faktiskt kann eg bara koma í tankar um tveir filmar av hesum slagnum, sum eg veruliga kann siga, at mær dámar væl. Tann fyrri er "Nosferatu - Phamtom Der Nacht" eftir Werner Herzog frá 1979, og tann seinni er svenski filmurin "Lad Den Retta Komma Ind" frá 2008. "Let Me In" er ein amerikansk endurinnspæling av áðurnevnda svenska kultfilmi. Hóast hann ikki er heilt so góður sum tann svenski filmurin, so er "Let Me In" ein yvirraskandi góður filmur, og tá hugsað verður um hvussu ofta tílíkar endurinnspælingar miseydnast, so er hetta ein sólskynssøga í so máta. Faktiskt kann eg ikki koma í tankar um nakra endurinnspæling seinnu árini, sum hevur rigga eins væl og hendan, síðan asiatiski Ringu bleiv Hollywood'iseraður og bleiv til The Ring. JJJJLL

 

Letters To Juliet
Tað eru bara alt ov nógvir filmar, sum eru um ungar amerikanskar gentur, ið fara til Europa at ferðast. Ofta eru tær forlovaðar, men tó finna tær tann einasta eina á ferðini. Og tað er tað sama hvørja fer... Man kann gita nærum alt sum hendir, áðrenn tað hendir, og tað sum hendir er so sentimentalt og býtt, at man fær spýggjandi vaml. "Letters To Juliet" er eitt typiskt dømi uppá, hvussu ein filmur ikki skal gerast. Í hvørfall um filmurin skal gerast við øðrum fyri eyga enn bert pengum. JLLLLL

Never Let Me Go
"Never Let me Go" er um trý børn (Carey Mullingan, Keira Knightley og Andrew Garfield), ið veksa upp á einum kostskúla saman. Ár seinni, tá tey eru vaksin, koma tey saman aftur og finna útav fleiri loynidómum frá barndóminum. "Never Let Me Go" er ein bretskur filmur, sum hevur fingið rættuliga góð ummæli víða um, og onkur filmsbløð hava enntá havt filmin á teirra lista yvir bestu filmar í 2010. Sjálvur helt eg, at filmurin var í so langdrigin og keðiligur, men søgan var áhugaverd og leikararnir spæla væl, so stutt sagt er "Never Let Me Go" ein miðal góður filmur - hvørki meira ella minni. Filmurin kann siggjast á CPH Pix festivalinum í Keypmannahavn seinni i Apríl. JJJLLL

 

Solitary Man
Longu tá filmurin byrjar, og man hoyrir Johnny Cash syngja sangin við sama heitið sum filmurin, hevur man eina kenslu av, at hetta helst ikki verður so galið. Filmar sum hesin eru sjáldan meistaraverk, og tað er "Solitary Man" heldur ikki, men tó er hann uppá nógvar mátar gott undirhald, og ein filmur, ið heilt víst er i frægara endanum innan hetta slagið av filmi seinasta árið. Filmurin er um ein eldri, fráskyldan og konufólkglaðan mann, sum ein dagin endar í songini við dóttrini hjá nýggju damuni, og verður hann harvið útblakaður. Hann heldur fram við at royna at tekkjast ungum og vøkrum gentum, men eisini hetta lívið verður einaferð tómt og einsligt. JJJJLL

 

Tamara Drewe
"Tamara Drewe" er ein sonevndur bretskur romantiskur skemtifilmur, sum í veruleikanum hvørki er serliga stuttligur og ei heldur serliga romantiskur. Hóast hetta er filmurin ein sjarmernandi indiefilmur, ið slett ikki er so heilt galin. Filmurin er um ungu og vøkru Tamaru Drewe, ið flytur út á landið, har menninir gerast vekk í henni. Serliga er tað ein eldri giftur rithøvdundur, ein stakur ungur maður og ein ungur rokktónleikari, ið vísa áhuga, og tað er ikki uttan trupulleikar á einum so lítlum plássi sum hesum. Filmurin fekk góð ummæli, tá hann kom út, men sjálvur haldi eg ikki, at hetta er meira enn ein miðalgóður filmur. JJJLLL

Stuttfilmar hesa vikuna: "Andy and Zach" og "Apricot"

Hesa vikuna havi eg valt at leggja tveir stuttfilmar út. Báðir filmarnir eru bygdir upp umkring fólk ið eru á "date". Fyrri filmurin, "Andy & Zach", er ein sonevndur amerikanskur indie-filmur um ein ungan mann, sum fer á "date" við einari damu, ið hann er komin at kenna ígjøgnum internetið. Filmurin bleiv væl móttikin á Sundance festivalinum fyrr í ár. Seinni filmurin sum eitur "Apricot" er eisini um eina "date", men alíkavæl er hann heilt ørvísi.    

Andy and Zach (10 min. 2010) -- JJJJLL

Apricot (10 min. 2009) -- JJJJLL

Stuttfilmurin hesa vikuna: "Please Say Something" og "The External World"

Leikstjórn: David O'Reilly

David O'Reilly er eitt nýtt navn fyri mær, men seinnu árini hevur hann klára seg ómetaliga væl við sínum animeraðu stuttfilmum. Fyrst við "Please Say Something", ið vann nógvar prísir á ymiskum filmsfestivalum, og seinast við "The External World", ið eisini hevur verið at sæð á filmsfestivalum og enntá vunnið onkran prís.

Tað er eitt sindur ringt, at fáa skil uppá filmarnar hjá honum, og tað er sjálvandi við vilja. David O'Reilly blandar alt millum himmal og jørð saman, loypur í tíð og hvat veit eg. Figurarnir eru ógvuliga fittir og elskuligir, og teir virka rættuliga barnavinarligir. Tó eru filmarnir alt annað enn barnavinarligir, tí her eru bæði banniorð, okkurt seksuelt brot og í "The External World" er enntá eitt brot, har ein genta ger sjálvmorð í einum baðikari.

So um tú hevur hug til nakrar minuttir við annarleiðis teknifilmum, so eru filmarnir hjá David O'Reilly eitt gott boð.

"The External World" kann síggjast her -- JJJJLL

"Please Say Something" kann síggjast niðanfyri. -- JJJJLL

Nude Nuns With Big Guns

 

Leikstjórnað av: Joseph Guzman

70ára Grindhouse-filmurin hevur seinastu árini havt eina minni endurreisn. Hetta er helst fyrst og fremst Quentin Tarantino (Death Proof) og Robert Rodriguez (Machete) fyri at takka, men aðrir hava eisini bjóða seg fram við blóðugum og erotiskum spenningsfilmum. Ein teirra er Joseph Guzman, sum við sínum næsta filmi, "Nude Nuns With Big Guns", leggur seg øðiliga tætt uppat Robert Rodriguez'sa máta at gera film uppá. Joseph Guzman velur tó at ganga plankan heilt út við at heiðra Grindhouse-boppu-konginum, Russ Meyer, við at gera "Nude Nuns With Big Guns" til ein film við nógv meira seksuellum innihaldi enn hinir Grindhouse-filmarnir sum eru gjørdir í nýggjari tíð. Ella í hvørfall teir kendastu av slagnum.

Tá alt hetta er sagt, so er sannheitin tó tann, at "Nude Nuns With Big Guns" ikki hevur so øðiliga nógv uppá seg. Her er full ferð á allatíð, men søgan hevur tíverri púra einki uppá seg.

Filmurin kann síggjast á CPH PIX festivalinum í Keypmannahavn sum byrjar 14. Apríl. -- JLLLLL

A Serbian Film

Leikstjórn: Srdjan Spasojevic

Eg má viðganga, at eg einans valdi at hyggja eftir A Serbian Film av berðum forvitni. Eg hevði hoyrt, at hetta helst var mest ólekri filmurin nakrantíð, og aftaná at hava sæð hann, ímyndi eg mær, at tað er faktiskt ikki er langt av leið. Filmurin er heilt ræðuliga ólekkur, og fer faktiskt ferð eftir ferð langt yvirum mítt mark. Her er alt frá harðskapi, porno, snuff og pedofili - og als ikki í smáum portiónum, men í ríkiligum máti.

Filmurin er um ein fyrrverandi pornosjónleikara, sum fær eitt tilboð um at gera ein seinasta film, ið er so gott, at hann ikki kann annað enn at taka av. Hetta skuldi hann tó ikki gjørt, tí tað eru tingini skrivað við smáum í sáttmálanum, sum næstu tíðina gera honum lívið til eitt livandi helviti.

Hóast hesin filmurin er so ræðuligur, sum hann er, so hevur hann verið yvirraskandi væl móttikin av ræðufilmsfjepparum. Hann hevur tó sanniliga eisini fingið neiliga umtalu nógvastaðni, og tað er hesum fólkum, leikstjórin hevur roynt at gjørt filmin minni ræðuligan yvirfyri við at siga, at filmurin er ein mynd uppá tað sjúka serbiska samfelagið. Eg havi tó persónliga øðiligt ringt við at síggja hendan filmin settan í samband við nakað sum helst annað, enn ein film sum bert er gjørdur fyri at sjokkera og provokera.

Filmurin kann síggjast á CPH PIX festivalinum í Keypmannahavn sum byrjar 14. Apríl. JLLLLL

Umshini Wam

Leikstjórn: Harmony Korine

Harmony Korine er ein listamaður, sum eg havi stóra virðing fyri. Filmurin "Kids" (1995), ið Harmony Korine skrivaði leikritið til, var ein lítil perla sum rysti filmsheimin, og filmurin "Gummo" (1997), ið var fyrsti filmurin, sum hann leikstjórnaði, var eisini ein sterk filmsuppliving.

Eg havi tíverri ikki sæð teir næstu filmarnar "Julien Donkey Boy" og "Mister Lonely", men nýggjasti spælifilmurin "Trash Humpers", ið var framleiddur í 2009, er eftir mínum tykki ein av teimum ringastu filmunum, eg havi sæð seinnu árini.

Hóast eg síggi ávísar líkheitir millum "Kids", "Gummo" og "Trash Humpers", so er einki at ivast í, at munurin er, at har "Kids" og "Gummo" høvdu eina søgu at siga frá, har hevur "Trash Humpers" einki uppá hjartað.

Tì hevði eg vóna, at nýggi stuttfilmurin, "Umshini Wam", ið júst hevur havt heimsfrumframførðslu á SXSW filmsfestivalinum, fór at verða betri. Men tíverri er hesin filmurin í roynd og veru nógv líkari "Trash Humpers", enn eg hevði vóna.

Filmurin er eitt samarbeiði millum Harmony Korine og tónleikabólkin Die Antwoord. Filmurin er um tey bæði, Ninja og Yo-Landi Vi$$er (úr Die Antwoord), ið koyra runt í hvør sínum koyristóli og keða seg, og tá man keðir seg, so finnur man ofta uppá ymiskt býtt, og í hesum føri kanska enn býttari enn vanligt. Í roynd og veru er tað hetta filmurin heilt einfalt snýr seg um í 16 minuttir, og tað er alt ov keðiligt, einkisigandi og meiningsleyst....

...Men tað er bara mín meining. Tú kanst sjálv/ur síggja filmin ókeypis her -- JLLLLL

Fish Tank

Leikstjórnað av: Andrea Arnold

15-ára gamla Mia livir eitt trongt, keðiligt og einsligt lív saman við mammuni og yngru systrini í einum minni enskum býi. Stemningurin í heiminum er alt annað enn góður, og mammuni dámar betur at  ballast og fjasast við mannfólki, enn at taka sær av gentunum. Nýggji sjeikurin hjá mammuni stuðlar Miu í hennara dreymi um at gerast dansarinna, og eitt kvøldið mamman er avdottin, hendir meira enn tað burdi millum tey bæði.

Fish Tank er ein av teimum mest umrøddu bretsku filmunum frá 2010. Hóast hetta, so hevur filmurin ikki klára seg so væl í m.a. USA. Ikki tí, amerikumenn dáma filmar sum hendan. Tað sást m.a. tá indie-filmurin Winter's Bone gjørdist rættuliga kendur síðsta ár og enntá fekk onkra Oscar-tilnevning. Tað eru fleiri líkheitir millum filmar sum Winter's Bone og Fish Tank. Millum annað eru filmarnir báðir um familjur á smærri plássum, sum liva undir trongum korum, og har børnini í stóran mun mugu klára seg sjálvan.

Fish Tank er ein frálíkur filmur, ið eg hjartaliga vil viðmæla øllum við áhuga fyri filmi at síggja. JJJJJL

Stuttfilmurin hesa vikuna

The Black Hole (2008)

Stuttfilmurin hesa vikuna er bert smáar trýggjar minuttir langur og varð vístur á Cannes Festivalinum í 2009. Tað er ikki so nógv at siga um filmin annað enn at hann er stuttligur, og eftirsum hann bara undir trýggjar minuttir langur, so er hann avgjørt verdur at síggja. JJJJLL

Bedevilled

Leikstjórn: Chul-soo Yang

Eftir eina strævna tíð á arbeiðsplássinum fer ein ung kvinna úr stórbýðnum, og út á landið at slappa av hjá einari vinkonu úr barnaárunum. Her sær hon, at vinkonan verður eyðmíkt at manninum, sum bæði bukar hana, og hevur kynsliga samveru við øðrum kvinnum í heiminum, meðan hon er til staðar. Tá mistanki eisini verður um, at maðurin misbrúkar dóttrina seksuelt, avgera vinkonurnar at ríma. Maðurin fær tó frænir av hesum og steðgar teimum, áðrenn tær koma ov langt.

Higartil er filmurin frálíkur. Hann er bæði sjokkerandi og hjarnanemandi í senn. Filmurin lýsir hvussu undirtryktar kvinnur hava tað og mugu finna seg í fyri frið skyld. Filmurin lýsir eisini væl, hvussu tøgnin, av ótta, kann valda hjá teimum avvarandi.

Eftir at flýggjanin miseydnast hendir nakað ræðuligt, og herfrá og úteftir skiftir filmurin ham, har hann, frá at verða ein syrgilig og friðarlig søga, verður ein søga um hevnd. Eftir hetta er filmurin ógvuliga brutalur, og er í roynd og veru eitt langt blóðbað. Fyri mítt viðkomandi verður tað ov nógv av tí góða, og tað er synd, tá hugsað verður um, hvussu góður filmurin varð tann fyrsta góða tíman. Samanumtikið haldi eg tó, at hesin Suðurkoreanski filmurin er góður og heilt sikkurt er verður at síggja. JJJJLL

Amer

Leikstjórn:  Helene Cattet & Bruno Forzani

Amer er ein serstakliga løgin og annarleiðis belgiskur spennings og ræðufilmur, sum á ein hátt er eitt sindur í stíl við asiatiskar ræðufilmar. Hetta kemst av, at tað mest sum ongin dialogur er í filminum, og at tað harvið stórtsæð bara eru úttrykk, ljóð og myndir, ið útbreiða óhugnan - og um nakað, so í enn størri mun enn í asiatiskum ræðufilmum.

Amer er ein uppá nógvar mátar rættuliga abstraktur filmur. Tað er ongin beinleiðis søgugongd í filminum, hóast hann kronologiskt fylgir eini kvinnu gjøgnum trý tíðarskeið í hennara lívi. Fyrst tá hon er barn, síðani tá hon er tannáringur, og til seinast tá hon er vaksin. Man fær tó ongantíð at vita, hvat tað í veruleikanum er sum hendir í filminum ella hví. Hetta ljóðar kanska keðiligt og meiningsleyst, men eg haldi, at júst hetta er við til at skapa ein intensitet og spenning, sum annars ikki hevði verið til staðar.

Hesin mátin at gera film uppá liggur nokso langt frá tí, vit eru von at síggja her í Føroyum. Í hvør fall um hugsað verður um hvat verður víst í kringvarpinum ella í Havnar Bio, men eg haldi, at hetta er ein áhugaverdur máti at gera film uppá. Hann krevur serstakliga nógv av fólkunum sum gera filmin, men hann krevur sanniliga eisini nógv av okkum sum sita hesumegin skíggjan. JJJJLL


Aðrir filmar á øðrum enn enskum máli, sum gjørdu um seg í 2010:

Confessions (Japan) JJJJJL
Dogtooth (Grikkaland) JJJJLL
Rare Exports - A Christmas Tale (Finland) JJJLLL
The Secret In Their Eyes (Argentina) JJJJJL
The White Ribbon (Týskland) JJJJLL

Elena Undone

Leikstjórn: Nicole Conn

"Elena Undone" er ein filmur um at verða samkyndur, sum er farin rættuliga stillisliga afturvið borðinum. Hetta kann møguliga hava nakað at gera við, at nógvir pengar ikki hava verið til marknaðarføring av filminum. Í hvør fall sæst tað tíðuliga, at filmurin hevur verið bíligur at framleiða. Við hesum er tó ikki sagt, at ein filmur nýtist at verða illa gjørdur, hóast hann hevur verið bíligur at gera.

"Elena Undone" er um eina kvinnu, Elenu, ið er gift við einum samkomuleiðara og er mamma at tveimum tannáringum. Uttaná sær alt fullkomið út hjá Elenu, men innan í hevur hon eina tóma kenslu. Ein dagin hittir hon kvinnuna Peyton. Tær gerast væl, og fyri fyrstu fer í lívinum er Elena forelskað, men hetta hevur sjálvandi sínar trupulleikar við sær...

Filmsleikstjórar eru ofta komnir sera væl frá at gera filmur um júst hetta evnið. Eitt nú eydnaðist ein filmur sum Brokeback Mountain ómetaliga væl. Hesin filmurin er heldur ikki so galin. Sjónleikararnir spæla væl, og søgan er faktiskt sum heild góð og viðkomandi. Samanuntikið er hesin filmurin tó bert ein miðal góður filmur, og hetta kemur fyrst og fremst av, at filmurin missir flogið ímóti endanum. JJJLLL

Aðrir filmar um hetta evnið:

Boys Don't Cry JJJJLL

Fucking Åmål  JJJJL

Brokeback Mountain JJJJJL

I Love You Philip Morris JJJJLL

Broderskab JJJJLL

The Kids Are Alright JJJJLL

Stuttfilmurin hesa vikuna: The Unspoken

The Unspoken (Leikstjórn: Jason Van Genderen. 4 min)

Í framtíðini ætli eg at leggja ein stuttfilm út um vikuna. Tann fyrsti verður Australski stuttfilmurin "The Unspoken" eftir Jason Van Genderen. Filmurin er ein vakur seinasti tanki til pápa Jason, ið hevur lungakrabba og liggur fyri deyðanum. Filmurin kom í finaluna á Tropfest festivalinum í Australia í ár, tó uttan at vinna. JJJJJL

Greenberg

Leikstjórn: Noah Baumback

í 2005 læt Noah Baumback einki minni enn eina indie-perlu úr hondum við filminum The Squid and the Whale. Tá eg hoyrdi, at hansara nýggi filmur, "Greenberg", hevði Ben Stiller í høvuðsleiklutinum, fór eg at ivast í, um Noah Baumback var farin undir at gera plattar Hollywood skemtifilmar. Eftir at hava sæð "Greenberg" er tó einki longur frá veruleikanum. Gott nokk er "Greenberg" ein skemtifilmur, men als ikki í stil við filmar Ben Stiller annars er kendur fyri, sum t.d. "Dodgeball", "Night at the Museum", "Duplex", "The Heartbreak Kid" og "Tropic Thunder", men kanska heldur eitt sindur meira í stíl við ein indie-skemtifilmar sum "The Royal Tenenbaums" ella kanska Adam Sandler filmin "Reign Over Me".

"Greenberg" er um 40 ára gamla timburmannin, Roger Greenberg, ið, eftir at hava sagt nei takk til eina plátukontrakt sum ungur rokktónleikari og uttan nakrantíð at fáa møguleikan aftur, er vorðin sálarliga veikur. Greenberg kemur til L.A. at halda feriu í húsunum hjá beiggjanum, sum sjálvur er farin uttanlanda, og her hittir hann ungu arbeiðsgentuna Florence....

Sum sagt er hetta ein skemtifilmur, men munurin á hesum og nógvum av hinum amerikonsku skemtifilmunum er, at "Greenberg" faktiskt hevur eina søgu, ið hevur nógv meira uppá hjartað enn gjøgnumsnittið av amerikonskum filmum annars. Her er ikki neyðugt, at okkurt yvirdrivið hendir allatíðina, tí her er tað tann einkla søgan, sum førðir filmin fram, ístaðin fyri ein rúgva av óneyðugum og uppátiknum royndum at verða stuttligur. 

Samanumtikið er "Greenberg" ikki ein líka góður filmur sum "The Squid and the Whale", men talan er tó heilt víst um ein góðan film, sum kanska enntá er besti filmurin við einum Ben Stiller høvuðsleikluti til dags dato. JJJJLL